We fly

Scroll down for English

De maanden vliegen voorbij! Ik had een goede vlucht zover. Na een goede tijd in de lage landen was ik weer blij terug naar huis te vliegen. De fiets mocht mee voor 100 euro bijbetaling, niet al te slecht vergeleken met de prijzen die de website en de meneer aan de telefoon mij gaven. Mijn logeerpartij in Nairobi was erg leuk, het was goed om vriend en ex-student Hannah weer te zien, en om kennis te maken met haar familie. De volgende dag ging ik met hen naar de Nairobi Pentecostal Church, al was het maar voor een uurtje. De vlucht naar Ndola was uiterst aangenaam, iemand wilde met mij van stoel ruilen waardoor ik bij de nooduitgang kwam te zitten, hetgeen mij extra beenruimte gaf. Tijdens de tussenstop in Lubumbashi had ik het geluk om te zien dat ze een van mijn koffers uitgeladen hadden, dus op mijn vraag hebben ze m weer ingeladen. Zonder enige controle overigens, ik had eigenlijk nog een koffer aan kunnen wijzen en die in Ndola mee kunnen nemen want daar kijken ze ook nergens naar.
In Koti ni Eden heb ik een dagje rustig aan gedaan en wat bijgeslapen. Daarna naar Mpongwe, een andere student bezocht en daarna een goede vriend opgezocht. Samen zijn we naar Lusaka gegaan om zn vader te bezoeken. Vanuit Lusaka gingen we naar Mazabuka (je kunt al deze plaatsnamen wel vinden met google maps als je t leuk vind), alwaar enkele van onze Kalungu collega’s met hun kinderen waren. Van daar gingen we naar Chipepo om Lake Kariba te zien. We bleven daar twee nachten in een extreem goedkoop gasthuis. Het was slechts een kamer met twee bedden, eten moesten we zelf regelen. Er was geen restaurantje daar, dus we kochten wat rijst enzo en we mochten spullen gebruiken van de vrouw die het zaakje beheert. De laatste avond bereidde ze zelfs vis voor ons.
Terug naar Lusaka, waar we 2 nachten doorbrachten bij een oom van een student. De gastvrijheid in Zambia is fenomenaal! Het huis van deze oom bestond uit 2 kamers ter grootte van 2 2-persoonsbedden. De ene kamer was slaapkamer met bed, de andere was huiskamer. De vrouw sliep voor de gelegenheid niet in huis maar bracht haar tijd door bij familie, om voor ons plaats te maken. Wij kregen het 2-persoonsbed, de oom en een neef sliepen op een matrasje in de huiskamer. Voor de duidelijkheid: het was voor ons de eerste keer dat we die mensen ontmoetten. Best een cultuurverschil met Nederland…
Daarna reden we met onze collega’s terug naar Koti ni Eden, alwaar de volgende dag de conferentie begon. Woord vanuit het evangelie naar Markus, waar we in diverse plaatsen zien dat Jezus naar de harten van de discipelen kijkt en ze daarop uitdaagt en test. Tegelijk de grote uitdaging voor ons/mij: hoe is mijn hart? Wat leeft er in mijn hart? Is er in mijn hart ongeloof? Is mijn hart hard? Bemoedigend is hoe Jezus de discipelen bestraft om hun ongeloof en harde hart in Markus 16, en ze het volgende moment uitzend met een grote opdracht en beloften.
Groot aandachtspunt dit jaar is hoe onze studenten, de discipelen die Jezus door ons traint, mensen gaan discipelen. Een van de heel belangrijke dingen in het discipel-zijn is het discipel-maken! Er is, of beter gezegd, er zou niet alleen sprake moeten zijn van het invloed hebben in iemands leven tot groei en ontwikkeling, maar die persoon moet uiteindelijk in staat zijn om dat wat hij/zij geleerd heeft over te brengen op anderen. Er moet een vermenigvuldiging zijn. ‘Het is gevaarlijk om alles te weten zonder vrucht te dragen.’
Iets wat ik geweldig vind is dat we allemaal als stafleden meer betrokken zijn bij de discipelschapscursus (DMT foundation). We hebben een flinke groep studenten nu in Kalungu, en naast de lessen in klas hebben we activiteiten in de avonden of weekenden met de studenten. Ze zijn opgedeeld in 4 groepen, ik begeleid een groepje van 5. De eerste zaterdag deden we sportieve activiteiten op de boerderij in Isale in deze groepen, een manier om elkaar wat beter te leren kennen. Op de woensdagavonden hebben we de avondmaaltijd met elkaar en bespreken we iets wat die dag of week aan de orde was in de klas. Een woensdagavond bijvoorbeeld hadden we het over de visie die FCE van God gekregen heeft, en hoe die visie ons persoonlijk eigen geworden is, een andere keer over dode werken en hoe we die voorkomen in ons leven.
Oja, best belangrijk om te vermelden is dat ik officieel staflid geworden ben. Dat brengt met zich mee dat ik meer verantwoordelijkheden krijg. Ik ben nu verantwoordelijk voor het onderhoud in ruimere zin, ik heb meer vrijheid om te plannen maar ik moet nu ook meer dingen zelf regelen. Ik ben verantwoordelijk voor de opslagruimte, het gereedschap en onderdelen. Verder heb ik ook verantwoordelijkheid in de groentetuin. Voor nu is dat voornamelijk een project met de DMT studenten, die alleen een stukje grond krijgen om hun eigen keus groenten te telen. Dit met het idee dat ze leren om zich iets eigen te maken, ergens verantwoordelijkheid voor te nemen, en ook dat het voldoening geeft om iets te produceren (ipv zomaar te ontvangen zoals de cultuur hen leert).
Dit is boeiend, maar het vergt ook veel energie, inzicht en wijsheid. Dat wil ik graag als gebedspunt aandragen.
We prijzen de Heere voor de hoeveelheid regen die we ontvingen in Kalungu. We zitten nu ongeveer op 1000mm voor dit seizoen. De rivier overstroomde de pomp een paar keer, het gevolg daarvan is dat ik de olie en het water in de motor eruit moet laten lopen en er nieuwe olie in moet doen (om maar niet te spreken van het loskoppelen van de pomp en ‘m naar boven te duwen en weer terug enz.). Dus we besloten om de pomp hogerop te installeren. Toen ik dat gedaan had probeerden we te pompen, toen besloot een pvc-verbinding dat de druk te hoog was. Het hele zaakje schoot uit elkaar, en enkele andere delen braken. Dat is een noodsituatie want we hebben deze dingen niet op voorraad, en we kunnen een training centre en kampeerplaats niet runnen zonder water. Dus ik moest weer even gauw heen en weer naar Lusaka. Gelukkig niet met een 70 kilometer per uur kruipend vrachtwagentje zoals vorig jaar… het kwam zo uit dat een vriend van ons later die ochtend vanuit Lusaka zou aankomen per vliegtuig. Dus ik ging naar de landingsbaan en vroeg de piloot of ik met hem terug kon vliegen naar Lusaka. Dat mocht, en zo gebeurde het totaal onverwacht dat ik in een 6-zitter Cessna over een prachtig groen Zambia vloog! En dat is zoveel mooier dan vliegen met een normale lijnvlucht, want de kleine Cessna vliegt niet zo hoog en dus kon ik veel zien onderweg. En het is erg leuk om te leren wat de piloot doet om z’n vliegtuig in de lucht te houden. Zambia is prachtig tijdens het regenseizoen, en speciaal wanneer je het ziet vanuit een ander perspectief. Het was schitterend om onze basis te zien vanuit de lucht, de boerderij in Isale, de bergen waar we pas naartoe fietsten (oja, ik vergat jullie te vertellen dat we onze mountainbike vaardigheden aan het ontwikkelen zijn, pas met een 74km lange trip naar Chunga), de watervallen dichtbij Shivangandu, de pivots in de buurt van Mkushi en uiteindelijk de hoofdstad Lusaka. Deze vlucht was werkelijk een extraatje van God. Hij is zo goed!
De volgende ochtend kocht ik de benodigde onderdelen en diezelfde middag zat ik weer in de bus terug naar huis. De pomp doet het weer zonder problemen.
Er is verder nog veel meer te vertellen, maar ik houd dat maar voor de volgende keer.
Dank voor jullie gebed!

Time is flying! I had a good flight so far. After a good time in the low lands I was happy to fly back home. The mountain bike was allowed to come with me for a 100 euro, which is not too bad compared to the prices the website and the guy on the phone gave me. My stay in Nairobi was very nice, it was good to see friend and ex-student Hannah again, and to get to know her family a bit. The next day I went with them to the Nairobi Pentecostal Church, although it was only for an hour. The flight to Ndola was very relax, someone changed a seat with me and so it came that I was sitting next to the emergency exit with a lot of space for my legs. During the stop in Lubumbashi I was lucky to see that one of my suitcases was offloaded, so after asking they put it back in the place. Without checking, I actually could have pointed another suitcase and taken it at Ndola airport because over there they also don’t check much.
In Koti ni Eden I had a quiet day and slept in. The day after I went to Mpongwe, visited a student en went to a good friend. Together we went to Lusaka to visit his father. From there we went to Mazabuka (you can find all these places with GoogleMaps), where we found some of our Kalungu colleagues with their children. Next destination was Chipepo, we wanted to see lake Kariba. For two nights we stayed there in an extremely cheap room. The room didn’t contain much more than just two beds, and we had to organise our food ourselves. There was no restaurant in the whole village, so we bought some rice and stuff and cooked for ourselves, using some things from the lady who manages the place. The last evening she prepared fish for us.
Back to Lusaka, where we stayed two nights with an uncle of a student. Hospitality in Zambia is phenomenal! The house of this uncle existed of 2 rooms that have the size of 2 double beds. The one room was a bed room with double bed, the other one was living room. The lady didn’t sleep at home for this occasion, but stayed with some family in order to make space for us. We got the double bed, the uncle and a cousin who also stayed with him slept on a matrass in the living room. For your understanding: it was the first time we met those people. Quite a cultural difference with The Netherlands…
Then we drove back with our colleagues to Koti ni Eden, the next day the conference started. We received the Word from the gospel according to Mark, in which we see repeatedly that Jesus looks at the hearts of the disciples and that He tests and challenges them on their hearts. This is the challenge for us and me: how is my heart? What’s going on in my heart? Is there unbelief? Is my heart hardened?
It is encouraging to see how Jesus rebukes his disciples because of their unbelief and hardened hearts (Mark 16) and in the next moment sends them out with a great task and promises.
Big focus this year is how the students, the disciples whom Jesus trains through us, are going to make disciples. One of the very important things of being a disciple is making disciples! There is not only something like having an influence in someone’s life, but in the end that person must be able to teach others. There has to be multiplication. ‘It is dangerous to know everything but not bear fruit.’
The fact that all of us as staff are more involved in the discipleship course is something I find fantastic. We have quite a big group of students in Kalungu at the moment, and besides the lessons they receive in class we do activities with them in the evenings or weekends. They are split in 4 groups, and I am coaching a group of 5 students. The first Saturday we did some sportive activities on the farm in Isale in those groups, a way to get to know each other better. On Wednesday evenings we eat supper together and we talk about some topic they learned in class. Once we talked about the vision which God gave us in FCE and how that vision became our vision for us personally. Another time we talked about dead works and how we can identify them and prevent ourselves from that in our lives.
Something important to tell you is that I am staff member now. I get more responsibilities now, like all the maintenance support in Kalungu as well as the garden. I have more freedom to plan but I also have to organise more things. I’m responsible for the storeroom with all the tools and spare parts. In the garden we have a project with the DMT students who have their own line to grow any vegetable of their choice. Through that we train them to take ownership of something, and also the fact that producing something gives fulfilment (instead of just receiving, as the culture teaches them). It is exciting, but it takes a lot of energy, insight and wisdom. Please pray for that.
I have moved into the community house in the village. It is less comfortable, we have no shower (so we do bathing in a big bowl), only a little bit of power (just enough to have lights and charge our phones), but I like it to live closer to the local people!
We praise the Lord for the amount of rain that we have received in Kalungu. We are at about a 1000mm for this season. The river has been overflowing the pump a few times, the consequence of that is that I need to drain the oil and water in the engine and replace the oil (I will not even talk about disconnecting the pump and taking it up and down). So we decided to install the pump higher up the riverbank. After doing that we tried to pump water, and we found that one pipe fitting was not strong enough to bear the pressure, it popped out and broke some other parts. That is an emergency, because we don’t have those parts in store and we can’t run a training centre and campsite without water. So I had to go to Lusaka quickly. Now luckily I didn’t have to go with a 70 kilometres per hour driving small truck like last year… it happened that later the same morning a friend of us would fly in from Lusaka, so I went to the airstrip and asked the pilot if I could fly back with him to Lusaka. That was no problem. And so it happened totally unexpected that I was flying in a 6-seater Cessna over a beautiful green Zambia! Which is so much more exciting than flying with a normal airline, because the small Cessna doesn’t fly that high so I could see a lot. And it’s nice to learn what the pilot is doing to fly the plane. Zambia in rainy season is beautiful, especially from another perspective. Seeing our base from the sky, the farm at Isale, the mountains that we biked to (forgot to tell you that we are practising our mountain bike skills, recently with a 74km trip to Chunga), the waterfalls close to Shivangandu, the pivots around Mkushi and finally Lusaka. That was a special blessing from God! God is so good!
Anyway, I got the fittings the next morning and that afternoon I was on the bus back home. The pump is running again without problems.
I have much more to tell you, but I leave that for a next time.
Thank you for your prayers!