Terug in Kotini
Door: Bas Kruithof
Blijf op de hoogte en volg Bas
14 December 2013 | Zambia, Masaiti
Hier ben ik weer! Na de laatste blog te hebben gepost in Koti ni Eden, ben ik op outreach gegaan in Chingola en Kitwe. Met een groep van 7 logeerden we bij familie van een van de teachertraining studenten, we leefden op z’n Zambiaans dus. Als gasten hadden we echter goed eten, nshima met groenten en meestal vlees of vis. Overdag bezochten we een weeshuis/school, een kerk, of we gingen voor een wandeling waarbij je altijd mensen ontmoet waarmee je kunt praten. En gebed is ook altijd een onderdeel daarvan. Verder was het goed om te ervaren hoe mensen in de stad leven. In Kitwe was er een probleem met het water en hielpen we onze gastvrouw water dragen. Als je voor je water moet werken zie je pas hoeveel water je eigenlijk gebruikt op een dag.
Na een kleine week in deze plaatsen doorgebracht te hebben reisden we per bus naar Kalungu. Daar was het ritme weer anders, wat best wel aanpassingsvermogen vraagt. In Koti ni Eden was ik gewend geraakt om voor ’t ontbijt een uur alleen te zijn met God, om te bidden, te mediteren en in m’n journaal te schrijven (jaja, heb ik nooit eerder gedaan maar ik leerde dat ‘t belangrijk is om dat te doen), in Kalungu was dat moeilijk aangezien we de eerste weken elke ochtend 5.30 moesten beginnen met keukendienst of werken aan het gras. Een van de daken moest opnieuw gedekt worden met gras, en wij hadden de taak om het oude gras te verwijderen en nieuwe grasbundels te maken. Er is geen elektriciteit buiten de generatoruren 19.00-21.00, dus 21.00 lag ik op bed (mede omdat ik meestal best moe was). Een voordeel van Kalungu is dat het een kleine basis is zodat ik ’s avonds niet afgeleid werd van eventueel huiswerk door het bezoeken van allerlei mensen. En de ‘roadside’ met de shops is dichtbij :)
Een van de onderwerpen die in de klas behandeld werden is moslimevangelisatie, dat sprak me erg aan. Het is goed om wat te weten over hun religie, en ik ben eigenlijk nieuwsgierig geworden. Tijdens de outreach in Malawi waren we een week in Nkhotakota, waar veel moslims wonen. We bezochten christenen en moslims in de omgeving en hadden een ‘debat’. Ik realiseerde me dat ik eigenlijk geen enkele moslim in Nederland ken. Ik zou graag een relatie opbouwen met moslims, alleen al om te weten te komen wat en hoe ze denken. In Nkhotakota zijn de veel moslims gewoon moslim omdat ze in een moslimfamilie geboren zijn. Velen zijn geen échte moslims en denken niet na over hun religie, een zelfde situatie als met veel christenen.
Op een ochtend gingen we met een groepje een dorpje in om met mensen te praten en hen te vertellen van het evangelie. We zaten (als gewoonlijk) onder een mangoboom met flink wat mensen, gemengd christelijk en moslim. Beide geloven wonen soms zelfs onder een dak. Toen we daar zo zaten begon ik te praten over de kerk als lichaam met Christus als het hoofd, en dit kwam als vanzelf op. Ik had van te voren niet bedacht om hierover te praten, het was werkelijk de Heilige Geest die dit in mijn hart gaf! Het was ook God’s liefde voor die mensen die m’n hart vulde en die ik aan hen door kon geven. Het vulde m’n hart met een enorme vreugde!
Een van de mensen waar we bij logeerden is een bekeerde moslim. Hij deelde zijn bekeringsverhaal, zeer indrukwekkend om te horen door wat een verdrukking hij gegaan is, bereid om te sterven voor Christus.
Verder waren we een week in Tekjero, waar we vooral hielpen met praktisch werk op de basis. Een lange dag beklommen we de berg naar Livingstonia om te zien wat er over is van de visie van David Livingstone en Robert Laws, helaas erg weinig. Net als de Zambianen verwisselen de Malawianen de l en de r regelmatig. In het museum was het zelfs in geschreven vorm (wat een humor): David Livingstone kwam uit ‘Scotrand’, en toen Kenneth Kaunda op bezoek kwam pleegde hij zijn voedsel met ‘two folks’ te eten, haha!
Anderhalve week geleden eindigden we met het ‘theoretische’ gedeelte van de mission training, en nu ben ik bezig met het praktische gedeelte wat betekent dat ik tot ongeveer eind februari bezig ben met praktisch werk. Ik ben met enkele anderen teruggereisd naar Koti ni Eden in de Copperbelt, alwaar ik verantwoordelijk ben voor het onderhoud van de hele basis. Enorm veel werk! Het is nu vakantie hier, de meeste stafleden zijn op bezoek bij hun familie in ZA of elders. Ik bewoon nu een huis van een gezin om te voorkomen dat het leegstaat en aanlokkelijk wordt om in te breken. Na enkele maanden een tent of kamer gedeeld te hebben met 4-10 andere jongens leef ik nu erg luxe. Ik heb m’n eigen slaapkamer met 2-persoonsbed, eigen douche, keuken en zelfs wasmachine. Komende maand zal ik zeker wel overleven.
De mission training was zover vol uitdagingen, het was niet gemakkelijk, maar het was goed. Ik heb veel geleerd. Waar ik in de discipleship course vooral veel met mijn verstand leerde ervoer ik de mission training vooral als ingrijpend in m’n hart. En nu heb ik, na een tijd in ’t lokaal doorgebracht te hebben, meer tijd om te reflecteren en meer persoonlijke tijd met God, ook om te horen wat de volgende stap is. Daar heb ik nog steeds geen zicht op, maar ik maak me geen zorgen want God weet het en zal ’t op Zijn tijd wel laten zien.
Ik heb uiteraard nog veel meer verhalen, die kom je maar eens horen onder het genot van een bakkie koffie. En je bent welkom om te mailen naar kruithof.b (gmail.com) als je meer wilt weten en om te laten horen hoe het bij jou gaat!
Groeten!
Bas
-
14 December 2013 - 15:13
Oom Marius:
Hai Bas,
Fijn om te horen dat alles goed met je gaat. Al zijn de dingen niet vaak zoals wij denken dat ze moeten gaan, dan is het goed te beseffen dat alles veilig ligt in de handen van God. Mooi om je te horen zeggen dat je je niet druk hoeft te maken over de toekomst, omdat God wegen en middelen vindt om je de weg te wijzen. Je beleeft heel wat afgaand op je uitgebreide verslag. Mooie ontmoetingen, gevarieerd werk, verschillende huisvestingen, maar bovenal een goede leerschool! Geweldig is dat.( Hij die je roept, is getrouw, Die het ook doen zal!). Van je ouders zul je vast en zeker gehoord hebben dat er heftige dingen gebeurd zijn in het gezin van Oom Gerrit en tante Margot. Neem hen mee in het gebed, ze hebben het hard nodig, zowel zij als de kinderen. Hier in Holland verloopt verder alles goed, we zijn beiden gezond en met het klimmen van de jaren is dat al een hele zegen. Ontvang van ons de hartelijke groeten. We wensen je een goede jaarwisseling toe, gezegende feestdagen en veel vrucht op je werk.
Oom Marius en tante Hermien.. -
14 December 2013 - 16:13
Gerjanne:
Bas,
Mooi weer om te lezen! Ik merk dat je er van geniet en zeker ook leert.. Geniet ervan!
Groetjes, Gerjanne -
16 December 2013 - 19:13
Elly:
Ha Bas,
Goed om weer van je te horen. Klinkt soms best primitief maar wel boeiend allemaal zeg!
Gods zegen verder!
Groeten uit het koude Holland.. :)
-
16 December 2013 - 21:57
Tante Eva:
Beste Bas,
Bedankt weer voor je verslag!
We wensen je alvast gezegende kerstdagen en het allerbeste ook voor 2014.
Groetjes van ons
oom Bertus en tante Eva -
20 December 2013 - 10:53
Ina:
Dag Bas,
mooi om je verslag te lezen! interessant en boeiend, je maakt heel wat mee!
Gezegende kerstdagen en God's zegen gewenst voor 2014!
hartelijke groet, Ina -
20 December 2013 - 21:56
Koos En Martine:
Ha Bas!
Fijn om weer iets van je te horen en nog fijner om te horen dat het je goed gaat! Ik zou zo even in het vliegtuig stappen om een bak koffie te komen drinken... want je verhalen zijn erg boeiend om te lezen. Misschien komt het er nog eens van ;)
In ieder geval van harte Gods zegen toegewenst, ook in de komende Kerstdagen en jaarwisseling!
Koos en Martine
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley