Things are changing
Door: Bas
Blijf op de hoogte en volg Bas
01 Oktober 2013 | Zambia, Masaiti
Tjonge, ik had niet verwacht zo druk te zijn met allerlei dingen dat ik haast geen tijd vind om een blog te schrijven.
Drie weken geleden rondden we de Discipleship Course af in Wolseley, en nu ben ik alweer twee weken in Zambia. De eerste van de maand, eindelijk weer internet.
We zijn vanuit Wolseley met de auto naar Okahandja in Namibië gereden. De eerste dag maakten we een mooie toeristische route. We reden slechts 300 km, tot Clanwilliam, waar we lekker wat tijd hadden om een prachtige bloementuin te bezoeken. Daarna gingen we naar de farm waar een oudere alleenstaande vrouw leeft (een vriend van de leraar die met ons was) en we bezochten wat oude grottekeningen en haar kunstgalerie. ’s Avonds hadden we een heerlijke avond, goed eten en heerlijke klassieke muziek. De volgende dag bereikten we Keetmanshoop in Namibië, we sliepen daar bij enkele vrienden en de volgende ochtend bezochten we enkele grade 12 klassen om te vertellen over onze ervaringen in de discipleship course. De dag daarop bereikten we Okahandja, waar we wat rust hadden in de Rest Camp. Namibië is eigenlijk grotendeels een en al woestijn, droog, rotsachtig. Ik vraag me werkelijk af wat de mensen bezielde die van Zuid-Afrika optrokken en in Namibië settelden. “Mwah, dit lijkt ons een geweldige plaats om te gaan leven, prachtig groen hier, erg vruchtbaar!” Niet dus. Alle dorpen en steden liggen enorm ver van elkaar verwijderd. Je kunt niet even naar het buurdorp fietsen. Kijk even op de kaart en bedenk dat in dit enorme land slechts 2 miljoen mensen wonen… Maar goed, Namibië schijnt meer naar het westen prachtige zandwoestijnen te bevatten, en het noorden is veel groener. We reden echter in de nacht door het noord-oosten van Namibië met de bus (zag er niet veel van dus), bereikten de volgende ochtend Livingstone en bezochten de Victoria Watervallen. Nu in het droge seizoen was er niet veel water, maar we konden overal komen met onze camera’s en tijdens het gouden uur (voor zonsondergang) hadden we prachtig licht op de waterval. En we konden heerlijk zwemmen boven op de waterval, wat tijdens het regenseizoen waarschijnlijk te gevaarlijk is. Vanuit Livingstone namen we de bus naar Lusaka, de hoofdstad, daar vonden we een bus richting Luanshya. In Ibenga stapten we uit en kwam een van de coördinatoren ons ophalen met de minibus. Het was goed om weer ‘thuis’ te komen.
Zambia ziet er heel anders uit dan begin dit jaar, al het gras is nu bruin ipv groen. Veel bomen hebben prachtige kleuren. Helaas zie ik nu ook veel zwart, de Zambianen verbranden graag het gras, wat zonde is van al de organische stof die gebruikt kan worden voor de groei van andere planten.
Eerst was het de bedoeling dat we vanuit Wolseley direct door zouden gaan naar Kalungu, maar de plannen werden gewijzigd en daar ben ik heel blij mee. Het was heerlijk om al die mensen die ik begin dit jaar heb leren kennen weer te ontmoeten. Later gaan we naar Kalungu. Een gedeelte van de Mission Training is ook in Malawi, ik heb geen idee hoelang we in Kalungu blijven en hoe lang in Malawi.
De eerste twee weken Mission Training hebben we veelal in de klas doorgebracht, maar de tweede week zijn we verschillende keren naar omliggende dorpjes geweest op outreach. We maakten kennis met verschillende mensen, veelal vrouwen en kinderen. De meeste mannen zijn voor langere tijd in Kitwe voor werk. Zaterdagochtend was ik samen met een Zambiaanse uit mijn klas in een van de dorpjes druk met de kinderen. We deden verschillende spelletjes, vertelden een Bijbelverhaal etc. Ik heb zowaar zelf een bal gemaakt zoals de Zambiaanse kinderen doen, van de resten plastic wat overal rondslingert en wat touw.
Onze klas is een flinke klas, 23 mensen uit 10 verschillende landen. 6 van onze Wolseley-klas, de rest komt van Zambia, Malawi en een van Zuid-Sudan.
Volgende week vertrekken we in verschillende groepen op outreach naar verschillende plaatsen om uiteindelijk weer verenigd te worden in Kalungu.
Verder kan ik melden dat mijn persoonlijk leven flink aan het veranderen is. God is druk bezig om te snoeien en mij vorm te geven. Soms is het niet gemakkelijk, soms weet ik niet wat er precies gaande is, maar ik weet zeker dat ik hier op de goede plaats ben, daar waar Hij mij wil hebben. En ik weet zeker dat God bezig is mij nieuwe dingen te leren en onze relatie te verdiepen. En het is heerlijk om dat op te merken en in te zien. Alleen aan God alle eer! Al Zijn werk laat zien hoe geweldig Hij is, alles prijst Zijn Naam!
Drie weken geleden rondden we de Discipleship Course af in Wolseley, en nu ben ik alweer twee weken in Zambia. De eerste van de maand, eindelijk weer internet.
We zijn vanuit Wolseley met de auto naar Okahandja in Namibië gereden. De eerste dag maakten we een mooie toeristische route. We reden slechts 300 km, tot Clanwilliam, waar we lekker wat tijd hadden om een prachtige bloementuin te bezoeken. Daarna gingen we naar de farm waar een oudere alleenstaande vrouw leeft (een vriend van de leraar die met ons was) en we bezochten wat oude grottekeningen en haar kunstgalerie. ’s Avonds hadden we een heerlijke avond, goed eten en heerlijke klassieke muziek. De volgende dag bereikten we Keetmanshoop in Namibië, we sliepen daar bij enkele vrienden en de volgende ochtend bezochten we enkele grade 12 klassen om te vertellen over onze ervaringen in de discipleship course. De dag daarop bereikten we Okahandja, waar we wat rust hadden in de Rest Camp. Namibië is eigenlijk grotendeels een en al woestijn, droog, rotsachtig. Ik vraag me werkelijk af wat de mensen bezielde die van Zuid-Afrika optrokken en in Namibië settelden. “Mwah, dit lijkt ons een geweldige plaats om te gaan leven, prachtig groen hier, erg vruchtbaar!” Niet dus. Alle dorpen en steden liggen enorm ver van elkaar verwijderd. Je kunt niet even naar het buurdorp fietsen. Kijk even op de kaart en bedenk dat in dit enorme land slechts 2 miljoen mensen wonen… Maar goed, Namibië schijnt meer naar het westen prachtige zandwoestijnen te bevatten, en het noorden is veel groener. We reden echter in de nacht door het noord-oosten van Namibië met de bus (zag er niet veel van dus), bereikten de volgende ochtend Livingstone en bezochten de Victoria Watervallen. Nu in het droge seizoen was er niet veel water, maar we konden overal komen met onze camera’s en tijdens het gouden uur (voor zonsondergang) hadden we prachtig licht op de waterval. En we konden heerlijk zwemmen boven op de waterval, wat tijdens het regenseizoen waarschijnlijk te gevaarlijk is. Vanuit Livingstone namen we de bus naar Lusaka, de hoofdstad, daar vonden we een bus richting Luanshya. In Ibenga stapten we uit en kwam een van de coördinatoren ons ophalen met de minibus. Het was goed om weer ‘thuis’ te komen.
Zambia ziet er heel anders uit dan begin dit jaar, al het gras is nu bruin ipv groen. Veel bomen hebben prachtige kleuren. Helaas zie ik nu ook veel zwart, de Zambianen verbranden graag het gras, wat zonde is van al de organische stof die gebruikt kan worden voor de groei van andere planten.
Eerst was het de bedoeling dat we vanuit Wolseley direct door zouden gaan naar Kalungu, maar de plannen werden gewijzigd en daar ben ik heel blij mee. Het was heerlijk om al die mensen die ik begin dit jaar heb leren kennen weer te ontmoeten. Later gaan we naar Kalungu. Een gedeelte van de Mission Training is ook in Malawi, ik heb geen idee hoelang we in Kalungu blijven en hoe lang in Malawi.
De eerste twee weken Mission Training hebben we veelal in de klas doorgebracht, maar de tweede week zijn we verschillende keren naar omliggende dorpjes geweest op outreach. We maakten kennis met verschillende mensen, veelal vrouwen en kinderen. De meeste mannen zijn voor langere tijd in Kitwe voor werk. Zaterdagochtend was ik samen met een Zambiaanse uit mijn klas in een van de dorpjes druk met de kinderen. We deden verschillende spelletjes, vertelden een Bijbelverhaal etc. Ik heb zowaar zelf een bal gemaakt zoals de Zambiaanse kinderen doen, van de resten plastic wat overal rondslingert en wat touw.
Onze klas is een flinke klas, 23 mensen uit 10 verschillende landen. 6 van onze Wolseley-klas, de rest komt van Zambia, Malawi en een van Zuid-Sudan.
Volgende week vertrekken we in verschillende groepen op outreach naar verschillende plaatsen om uiteindelijk weer verenigd te worden in Kalungu.
Verder kan ik melden dat mijn persoonlijk leven flink aan het veranderen is. God is druk bezig om te snoeien en mij vorm te geven. Soms is het niet gemakkelijk, soms weet ik niet wat er precies gaande is, maar ik weet zeker dat ik hier op de goede plaats ben, daar waar Hij mij wil hebben. En ik weet zeker dat God bezig is mij nieuwe dingen te leren en onze relatie te verdiepen. En het is heerlijk om dat op te merken en in te zien. Alleen aan God alle eer! Al Zijn werk laat zien hoe geweldig Hij is, alles prijst Zijn Naam!
-
01 Oktober 2013 - 19:39
Oom Wout En Tante Willy:
Geweldig Bas om weer een blog van je te lezen....het was oorverdovend stil..maar begrijpelijk je hebt je bezigheden. En dat zijn er niet weinig zo te lezen...
Zou graag eens in de natuur daar willen rondkijken...je maakt me wel nieuwsgierig. Ik ben benieuwd naar je foto's..maar dat duurt wellicht nog een tijdje voordat je weer eens een film avondje kan geven.
Vooral de laatste zinnen in je blog prikkelen wat. Graag zou ik wel wat meer willen weten over dat snoeiwerk en dat je leven flink aan het veranderen is.
Ik hoor graag je reactie wel over de mail (denk ik?!, hoop ik)
Het is al geweldig fijn toch, dat je weet op de juiste plaats te zijn gebracht.
Hier in Nederland gaat het zo zijn gangetje...oktober is bronsttijd zoals je wellicht nog weet...we zijn een keertje naar de Veluwe geweest om daar wat bronst te horen en te zien.
Zondag is Micha ( zoontje van Robert en Leoni) gedoopt. Vorig jaar ( 4 nov) was hij toch weken te vroeg geboren...en nu mocht hij gedoopt worden. Geloofd zij de Heere. We zijn toch wel erg kleine mensjes met een beperkte houdbaarheidsdatum(uitspraak van een ds.) en dan die grote God die zoveel wonderen doet en deed.
HIj bewaart en beschermt. Zijn Vaderhand strekt zich over ons uit.
Bas....het ga je verder goed jongen en heel veel zegen daar in je "werk" en in je persoonlijk leven.
God bless you. -
01 Oktober 2013 - 21:41
Oom Bertus En Tante Eva:
Dag Bas,
Dank je wel voor je info.
We vinden het fijn je zo een beetje te kunnen volgen.
Verder ook nog een heel goede tijd toegewenst!
Hartelijke groeten van ons. -
01 Oktober 2013 - 22:37
Oom Marius:
Things are changing...inderdaad, Bas. Dat is maar goed ook, want als alles doodtij zou blijven in het leven, zag het er niet best uit. Water dat niet stroomt, is levenloos, onvruchtbaar, niet drinkbaar.
Een mooie metafoor denk ik, zoals het er in het leven, in al zijn facetten, NIET aan te zou moeten gaan.
In changing zit ontwikkeling, vooruitgang, doelgerichtheid. Het is goed om te lezen dat het er zo aan toegaat in je leven. Niet alleen in de reizen die je maakt, maar vooral in de ontmoetingen met anderen en bovenal met God. En hoe pijnlijk soms, snoeien maakt daar onderdeel van uit. Om daarna weer beter en frisser te kunnen groeien...het ga je goed. Ontvang de hartelijke groeten van Oom Marius en tante Hermien. -
02 Oktober 2013 - 20:26
Oma Jans:
Je dagboek word massaal gelezen zie ik,weinig nieuws op dorp,op RW 29 hebben ze bij de hoge lus al de bomen gerooid,kale boel is het nu,ze gaan er weer nieuwe inzetten,want die andere waren ziek.
Aafke heeft weer voor jaar contract in het tehuis waar ze werkt.
Adriaan en Aafke en die herder komen 4 dagen logeren,mag wel uitkijken dat ik niet over hem valt, want hij loopt altijd vlak voor me als ik opsta.
Nick heeft zijn brevet gehaald voor schieten in Duitsland,veel kogels voor niks gelukkig ,want knul wil verkenner worden,gaat over paar weken naar Engeland voor ski leraar,je kan in dienst alles leren.
Kreeg verleden week 2 bekeuringen,Sandra zei, ja is goed voor Nick Ma, want hij moet toch ook betaald worden
Breng geld liever bij de slager.
Verleden week stond er zo'n dame achter een paal bij de rotonde Middelweg,flikkerij vind ik zoiets,reed gelukkig netjes.
Voor de rest niks te kleppen aan Bassie,veel liefs jongen en Gods zegen toegewenst,vanuit een land waar je toch in geboren werd. -
03 Oktober 2013 - 21:42
Benjamin:
Goed om eindelijk weer eens wat van je te horen Bas! Maar zo te lezen gaat het prima daar!
Veel zegen voor je komende outreach! -
03 December 2013 - 12:01
Sjon:
Ha Bas,
Ruim twee maanden na je laatste bericht, krijg je toch nog een reactie. Dat had je vast niet verwacht.
Toen ik op jouw blog werd gewezen, ben ik uit nieuwsgierigheid ook eens gaan lezen.
Aan hoe je schrijft, merk ik dat ik je al een hele tijd niet meer heb gesproken. Wat hetzelfde is gebleven, is je reislust. Tijdens de Guidotijd was dat per trekker of een heel jaar lang met de fiets. Nu ben je niet op de fiets, geloof ik.
Een goede reis, een nuttig verblijf en verder alle goeds.
Sjon
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
